Z Picnja/Peitz. Biblioteka w Picnju swěśi lětosa swójo 100-lětne wobstaśe. Cełe lěto dłujko eksistěruju k tomu swěźeńske pórucenja. Něnto jo knigłowa oaza w něgajšnej fabrice płachty Rehn wó jadnu atrakciju bogatša wordowała: W prědnej etažy jo nastała móžnosć za wustajeńce za wobraze. Schódowe wobłoženje su jadnorje pówušyli a póbituju něnto w metalowych kwadratach galeriju za mólby. Premjerowe wustajarje su něnto sedym picańskich oazowych mólaŕkow. Za to su sebje ceło wósebny projekt wumyslili: „W Mósćańskem žeńskecem chorje smy spiwali pśecej rědny serbski domowniski spiw „Doma, doma rědnje jo“. Dokulaž smy raźi motiwy našogo regiona ze šćotku mólowali, smy toś ten spiw ako wuchadnišćo za swóje twórjenja we wóleju, acrylu a akwarelu wuzwólili“, rozkładujo Christine Schorbackowa z Mósta. Žeńske z cełego amta su wót zachopjeńka lěta swóju mólowańsku źěłaŕnju na picańskem oazowem zmakanju z pśirodu wuměnili. Z utensilijami su byli ducy pó nejrědnjejšych rožkach swójogo amta. Christine Schorbackowa jo Garkošku, ryby w jazorje a wejsny idyl mólowała.