Ten ceły bibliski citat jo z prjatkowanja na górje a zni tak: „Lubujśo wašych winikow; a bjatujśo za tych, kenž was pśegónjuju, aby wy źiśi byli wašogo njebjaskego Wóśca.“ Ako prědne se pšašam, chto su pópšawem naše winiki? Su to susedy, ako złe wó nas powědaju, abo zawidne pśijaśele abo samo źiwna familija. Ně, to njejsu winiki, w nejgóršem paźe smy se raz zwaźili. Winiki cłowjestwa su diktatory, wójnske štyrjarje, politikarje, ako cłowjeske pšawa zraniju a bědu a smjerś zawinuju. A za takich škararjow dejmy bjatowaś a jich samo lubowaś? To ga Jezus njamóžo měś na mysli? Ale weto su Jezusowe słowa tak měnjone. Źo wó zasadny charakter kśesćijańskego luźa. Dejmy zamóžne byś, wšych luźi respektěrowaś a wopytaś rozměś. Ale njetrjebamy za diktatorow a złecynjarjow we tom zmysle bjatowaś, až se jim derje źo, tak to njejo. Měnjone jo, až dejmy za nich bjatowaś, až k rozymoju pśidu a swóje njestatki dowiźe.