Z Lutola/Leuthen. Až w Bórkowach, Janšojcach, Žylowje, Wětošowje, Brjazynje, Picnju a Tšupcu a we wšakich zakładnych šulach w Chóśebuzu dolnoserbsku rěc wuwucuju, to drje jo wšuźi znate. Až pak teke w zakładnyma šuloma we Drjowku/Drebkau a Lutolu/Leuthen źiśi mógu serbski wuknuś, to kuždy nejskerjej hyšći njewě. Wobej šuli w Drjowkojskej wjelikej gmejnje słušatej južo pěś lět gromadu. Ako prědne su zachopili we Drjowku na Schiebellowej zakładnej šuli ze serbskeju wucbu. Nejpjerwjej pódla normalneje wucby, w źěłowem zjadnośeństwje. Za to běšo se wósebnje zasajźowała Marija Elikowska-Winklerowa ako tegdejša wjednica Šule za dolnoserbsku rěc a kulturu. Wucbu jo pón pśewzeła ako serbska ceptaŕka Sabine Winkelmannowa.

Zgónili su wó tom, to se wě, teke w susednej šuli w Lutolu. Co wóni we Drjowku mógu, to by se dejało teke pla nas raźiś – su gronili šulska wjednica Anett Nevoigtowa a druge. Su starjejšych informěrowali, až mógu jich źiśi w šuli serbski wuknuś. A glědaj, wšake su to wužywali. Šulska wjednica Annett Nevoigtowa jo Casnikoju wó tom wulicowała: