Z Raduša/Raddusch. W serbskem familijowem towaristwje „Gromaźe“ su starjejše, stare starjejše a źiśi organizěrowane. We nalětnem a lěśojskem casu młogi raz maju wulět. Slědnu njeźelu jo pór cłonkow šło na małe wandrowanje, což jo Franciska Albertowa planowała. Cil jo był Raduš. Tśi familije su se wobźělili. Nejpjerwjej su šli až do pśistawka, źoš cołny wótjědu. Tam su kśěli hyś na tej Bagnowej wuceńskej droze. Zachopk njejo był lažko namakaś, ale pśijazny cołnaŕ jo dobru radu dał. How a tam pśi tej droze su byli pokazki. Źo su Radušańske kupy, co jo Šroškowa a kaki wužytk ma bagno? To móžośo tam wuknuś. To njejo pak pśecej stojało na tych toflach. Wótergi jo jano był pr-code, kótaryž su musali z handyjom wucytaś. Serbske słowka su teke pódla byli. Rědnje jo było, pśi wóźe hyś a namakanki domoj weześ a wobradowaś, kaki ptašk jo drje zgubił how swójo pjero, co tam rědnego kwiśo a wobźiwowaś Błotny abo Dubkowy młyn. To jo było ako we spiwje „Kak stupa se luštnje a wjasele“ a wopšawźe jo kukawa spiwała. Na kóńcu su wšykne jědli rědny lod .