Z Kórjenja/Kahren. Pó dlejšem casu smy njeźelu kantate, 7. maja, swěśili serbsko-nimsku namšu w rědnej cerkwi w Kórjenju. Pśišło jo pak jano mało luźi, šesć Serbow a 15 wósadnych, weto jo to była wjelgin raźona namša. Liturgowka jo była wósadna faraŕka Reinhild Magiriusowa, ako jo wjelgin pśijaznje pówitała. Ewangelium jo cytał serbski powědajucy Mato Lejnik z Kórjenja w dobrej dolnoserbšćinje, a prjatkaŕski tekst ze Starego Testamenta jo cytała Anna Kosacojc-Kozelowa. Tekst (1. Sam. 16, 14-23) jadna wó kralu Zawlu a Dabitu. Jo to rědne wulicowańko a raźim wam, se to raz pśecytaś. Wóno pasujo wósebnje na njeźelu kantate, dokulaž Dabit póbitujo Zawlu muzikowu terapiju pśeśiwo depresijam. Wěsće se pón teke wšake druge wuwijo w teksće. Wšo to jo nam lektor Hartmut Leipner rědnje wujasnił we swójom prjatkowanju. Běšo to dwójorěcna namša ze serbskim prjatkowanim a dwójorěcnym spiwanim, ako jo na orgelach pśewóźował Matthias Blume. Pó namšy smy połožyli stykowanje ze serbskimi bantami pśed pomnikom Fabriciusa.