Z Nowego Města/Neustadt. W Nowem Měsće pśigótujo tamne domowniske towaristwo walkowanje za źiśi ze jsy, a to pśecej małe (abo młode) jatšy. To maju wót 1990ych lět, a jo wjelgin woblubowana wěc. Luźe su pśichwatali, lěcrownož to wjedro lětosa njejo było tak milne. Dla dešća su teke organizatory měli wobmyslowanja – zadermo, ako jo se pokazało. Jo, jo se lało ako z banjami, ale luźe su weto pśichwatali. Wšykne generacije, góletka a teke starki su tam byli. To jo komentěrował Stefan Krawc, pśedsedaŕ Domowniskego towaristwa: „Luźe kśě jadnorje wen, nutśi njamógu to wěcej wuźaržaś“. Źiśi su stojali z talarjami z pyšnymi jajami pśi walce (to jo było něco ako suwanka) a walkowali. Žeńske w burskich drastwach su to pśiwóźowali a su měli bejnje cyniś. Wšak su kradu glědali, aby kuždy glědał na te regule. A pódla walkowanja jo był ludowy swěźeń, což kradu derje pasujo k małym jatšam. Grilowali su, a teke tykańc jo dało. Stefan Krawc jo dalej gronił: „To źinsajšne zmakanje jo to prědne we nalěśu. Pón buźomy pšosyś 1. maja do Carnego Chołmca, do Krabatowego młyna. Tam buźo nalětny swěźeń pód motom ‚Wobźěłanje wałmy a suknjow‘.