Kužda serbska wjas w Dolnej Łužycy jo jadna wósebna, jo hynakša ako ta druga, susedna. Dešno pak jo mjazy tymi jadna kradu wósebna. To płaśi za historiju teje jsy w bórkojskem amśe rowno tak ako za źinsajšny cas. Mócne serbske a kulturne žywjenje, dobra infrastruktura a domownja za wjele bóśonow. A k tomu rědna a drogotna cerkwja a kołowokoło njeje žywe wósadne žywjenje – teke serbske – něga a źinsa, zwězane wósebnje z mjenim Bogumiła Šwjele.

Rowno wó tom slědnem móžomy něnto wjelgin wjele zgóniś w nowych knigłach „Die Kirche in Dissen/Serbska cerkwja w Dešnje“. Pó tom, až běchu 1999 južo wudali wejsnu chroniku wót Dešna (Babett Zenkerowa a Pětš Jahn), w kótarejž grajo teke historija wejsneje cerkwje wažnu rolu, maju něnto tam dalšnu wjelgin zajmnu chroniku, do kótarejež stej teke Strjažow a Žylow zdźěla zapśěgnjonej ako źěl tamneje wósady.