14. februara jo źeń Walentina. Lěc jen swěśimy ako źeń romantiskeje lubosći abo lěc mamy jen za źeń spěchowanja floristiskeje a słodkosćoweje industrije, jo wótwisne wót našeje socializacije, našych nazgónjenjow a našeje aktualneje situacije. W nimskej Wikipediji (https://de.wikipedia.org/wiki/Valentinstag) se źeń wjelgin hobšyrnje hopisujo. Tam cytamy tež wó tom, až jo źeń až do źinsajšnego pó cełym swěśe ze wšakimi nałogami lubujucych wjelgin popularny. We wónej encyklopediji wšak naspomnjone njejo, až jo se źeń Walentina pó pśewrośenju rozšyrił wót pódwjacorneje do pódzajtšneje Nimskeje, a teke nic, až póbituju kśesćijańske cerkwje w Nimskej na tom dnju wósebne namše za lubujucych. Zwětšego se we wjacornych góźinach wótměwaju a se lubujuce póry mógu se daś žognowaś. Teke how w měsće tomu tak jo. Njejo to rědnje, gaž dostanjo pór – lěc jo ženjony abo nježenjony a wšojadno kótaremu rodoju pśisłuša – hobwěsćenje swójeje lubosći z Bóžym žognowanim?