Z Lipjego/Leipe. Kak su něga gronili tej jsy? Lipjemu se gronili „slědna źěra pśed helu“, pśeto Lipje jo było jano mjazy Bórkowami a Lubnjowami znate (citat z basnje). To ga jo mała kupa wesrjejź Błotow, kótaruž sy dostał jano z cołnom. Za turistow jo wóna pak skóro wordowała pśez twóŕbu Theodora Fontanego městno idyle a měra. Z dogótowanim drogi (1969) jo se to pitśku změniło, dokulaž kuždy jo mógał z awtom abo busom dojěś do kupoweje jsy. Jadna wěc pak njejo se pśeměniła - a to jo wiza swěźenja. Wósebnje zyma jo hyšći źinsa wjerašk swěźenjow z camprowanim a muskecym zapustom. Pśidatnje młoźinski zapust swěśiś něźi raz njejo se wupłaśiło. A tak njesćerpnje cakaju młodostne na swójo 18. žywjeńske lěto, aby sobu zapustowaś mógli. Lipjańsku drastwu nosyś, z typiskeju małeju lapu, jo pón słušnosć. Pjerwjej pak campruju, tak ako w drugich jsach. Dujaŕska muzika pśewóźujo camprowarjow wót doma k domu a ze nazběranych jajow pjaku w panwi mlince. Z tukom a cybulu, tšošku mloka a z muku pó starem recepśe, kótaryž póchada wót starych mamow. Jich se wopšašuju tež pśi woblekanju drastwow.