Filmy wjerśeś – wšojadno, lěc dłujke abo krotke-, to jo napšawdu za wětšy źěl wjelgin žurne źěło za wšych, ako su pśi tom wobźělone. Na filmowem festiwalu slědny tyźeń w Chóśebuzu smy to wjelgin cesto słyšali wót tych režiserow a drugich, gaž su pó pśedstajenjach swójich filmow publikumoju wšake wulicowali.

Wósebnje žurne a wobuzne jo było – a dalej jo – to źěło za jadnogo filmarja, kenž zgótujo tak mjenowane siluetowe filmy, take pó wustśigankach (Scherenschnitte). Taki jo Jörg Herrmann. Jogo filmy – starše a nowe – su byli wiźeś něnto na filmowem festiwalu, a to w rěźe „Heimat/Domownja/Domizna“ a to togodla, dokulaž wón cesto we swójich carno-běłych filmach pśedstajijo wšake zajmne tšojenja we Łužycy, w Serbach.

Pód motom „Schattenrisse eines Meisters – Hommage Jörg Herrmann“ su byli pśiglědarje 11. nowembra kazane do „Glad-House“ na dwě wósebnej filmowej pśedstajeni. Młoge su tu góźbu teke wužywali, wěsće žedne mjazy nimi, kótarymž jo było to filmowe źěło Jörga Herrmanna južo znate.