Z Husa/Maust. Slědnu sobotu su Husanarje zasej swěśili swój wejsny swěźeń. Tenraz jo se „normalny“ wejsny swěźeń makał z jubileumom, pśeto pśed 540 lětami móžomy mě Hus prědny raz we wopismje cytaś. Wejsny swěźeń jo měł toś to moto. Tegdy jo měł Hans Molbach zwadu pśed sudnistwom pśeśiwo bramborskemu kurwjerchoju. Wó tom zjawi historiski dokument.

Nejpjerwjej su pśewjadli pśeśěg pó jsy, źož su se wobydlarje, gmejna, pśedewześarje, załožba-Gatojce a towaristwa wobźělili. Na swěźenišću mjazy wognjoweju woboru a centrumom gmejny jo sajźiło kafej a mazańc, což jo organizěrowało Bergaŕske a tradiciske towaristwo. Gósćeńc Husański młyn jo se starał za jězu a piśa. Chtož jo kśěł, jo mógał woglědaś rucnikaŕski mark abo se wobźěliś na wuběźowanju za stśělenje. Teke na rozwjaselenje źiśi su glědali. Tak su měli grod za skokotanje, wjele loda a cilowe bryzganje z wognjoweju woboru. Ta pyta hyšći dorost. Wjacor jo była reja a pśiduce zajtšo su se zmakali na zajtšne piwko. Taka domacna kuchnja jo wóstała nejskerjej pla młogich „zymna“.