Z Města/Cottbus. Šula za dolnoserbsku rěc a kulturu jo zasej wugótował intensiwny tyźeń za wšych, ak coju rad serbski wuknuś. Sven Eichler z Depska njejo žednje nic cyniś měł z tym serbskim. Akle pón, ako jo jogo syn we zakładnej šuli pśišeł do witaj-rědownje. „Som kśěł ze swójim synom sobu wuknuś a se wuměniś. No jo, a gaž sy jaden raz zachopił serbski wuknuś, pón śi to njedajo wěcej pokoj. Ten kurs za pókšacujucych jo był wopšawźe wupominajucy a spěchujucy. Teke wótpołdnjejše programy su byli zajmne a wjelebocne, njejo to kužde lěto to same.“ Tak jo była motiwacija jadnotliwych wobźělnikow serbskego kompaktnego kursa dosć rozdźělne. Tak jo tam było takich luźi, kótarež coju se pó serbski ze swójim šwigersynom na familijowych swětocnosćach wulicowaś, a njocoju, až te druge gósći to rozměju. Na drugem boce, coju młoge, ako casy chójźe burske woblacone, teke to nawuknuś, což teke ku serbskej drastwje słuša, a to jo ta rěc. Zasej druge to trjebaju teke za swójo źěło ako na pśikład sobuźěłaśerje Załožby za serbski lud abo Dolnoserbskeje kulturneje akademije.