Z Gołbina/Gulben. Pódla namšow, pśigótowanjow na jatš a woglědowanjow pla pśiswójźbnych su we tej jsy woplěwali wšake tradicije. Južo śichy pětk su mólowali serbske jatšowne jaja we Wjažy wejsneje zgromadnosći, a na swěźeńskej łuce su pśigótowali jatšowny wogeń. Stany, kawčy, ławki a blida su stajili a wobstarali drjewo za małe wogniško (Wachfeuer). Nocna wacha jo była měrna, spali weto njejsu tak pšawje. Toś jo sobota była kradu napinajuca. Ako te jadne su z trjekarjami a pśipowjesakami jěli pó drjewko na dwórach, su te druge nakładowali wjeliki jatšowny wogeń. Cełe górjejce su spórali słomjanu pupku z mjenim „Palmela“. Wjacor su wejsanarje pśišli, aby se woglědali našo źěło, su něco pili, jěšnicku a klěb na kneblu jědli.

Wjasele jo było wjelike, ako jatšowny wogeń jo bźez problemow a bytšnje swěśece paliło. Jaden źěl jo dalej wachował a wóstał pśi wognje, źowća su se pśigótowali na jatšowne spiwanje. Ze symboliskeju jatšowneju swěcku a serbskimi kjarližami zawjadli tu jatšownicu.