Z Barbuka/Bärenbrück. Pandemija korony se na wšaki part wustatkujo na našo priwatne a powołańske žywjenje. Teke na pólu kubłanja su źiśi a młodostne wjele tšadali. 24lětna Paula Simmulic z Barbuka by mógała wó tom roman napisaś.

Kak jo se jej we tom casu zejšło? Co jo weto dojśpiła a co nic a kak jo z tym žywa? Južo w šulskem casu jo se zajmowała za chemiju. Ceptaŕ chemije na Dolnoserbskem gymnaziju jo ju pón tak pšawje za ten pśedmjat rozpalił. Zgromadnje ze sobuwuknikom Maksimilianom Hasackim jo se wobźěliła na wuběźowanjach a olympiadach, a to z dobrymi wuspěchami. To jo ju pógnuło, se wěcej z chemiju zaběraś. Za wědomnostne źěło njejo se tak zajmowała. Wóna jo wěcej praktiski zmyslona. Jo ga jěsno spóznała direktny zwisk žywidłow z chemiju. Jo wótrosła wót małego na burskem dwórje a jo była žywa blisko pśirody, pjeriny, zbóžkow, ptaškow, insektow, zwěrjetow. Rada jo źěłała w gumnje. Jo seła marchwjej, plała a žněła. Jo dožywiła, kak kokoše njasu jaja, kak piletka se wukluwaju. Jo se južo pśecej za to zajmowała a wobglědowała, co jěmy a kak, co se stawa pśi zawarjenju kompota abo pjacenju měsa.