Z Rownego/Rohne. Wobej boka stej byłej wjelgin spokojnej: Kupce a teke cłonki towaristwa Njepilic dwór w Rownem. Te jadne su se wjaselili woblubowanej jěšnicy, towaristwo jo se wjaseliło nabrankam. „Te my jano wužywamy jano za zdźaržanje dwóra a za dalšne statkowanje towaristwa w běgu lěta“, jo wobwěsćił pśedsedaŕ towaristwa Manfred Nykel (Nickel).

Pó wjele wupadach w zachadnem lěśe su te pjenjeze tek kradu trjebne. Tak jo ta radosć była wjelika glědajucy na to, až su mógli lětosa zasej šlachtowaś. Z tym su teke wóžywili serbske nałogi pód motom „Kak to jo było“. Ale: Njejsu pśewjadli pšawu gósćinu ze šlachtowańskimi platami. Město togo su prědny raz platy k sobuwześu póbitowali. Luźe su tu móžnosć raźi wužywali. Ceła paleta šlachtowańskich produktow jo se na taki part zasej póbitowała: kšupowa jěšnica, to połnjenje kšupoweje jěšnice (Fülling, Finsel), měsowa jěšnica, jětšowa jěšnica, warjone měso a, se wě, sekane swinjece měso. Póžedany jo był teke kisały kał, librowany z Błotow, wěrcowany pó receptach Njepilic dwóra a pón dowarjony.