Lube źiśi,

žycym wam strowe nowe lěto! Sćo zasej w šuli a źiśowni?

Ja som ewangelska kśesćijanka. Ja du namšu. Tam jo wótergi namša za źiśi. Cogodla to? No, prjatkowanje fararja abo faraŕki jo wusměrjone na dorosćonych. Togodla su źiśi jano na zachopjeńku namše pódla. Pótom źo něcht z nimi wen. To jo pedagogowka abo cesto žeńska z wósady. Wóna pśigótujo wósebny program. Tam źiśi spiwaju, basle něco a słyše něco wót Boga a z biblije. Młogi raz rejuju.

Wótergi su wósebne góźby. To móžo byś cerkwiny źeń. To móžo byś bjatowaŕski źeń. Taki bjatowaŕski źeń jo kužde lěto. Wón jo pśecej w měrcu. Lětosa buźo ten źeń 4. měrca. To pśigótuju žeńske z cełego swěta. To su žeńske wšyknych konfesijow. Kuždy kraj ma swój wósebny komitej.

Kužde lěto stoje druge krajiny we srjejźi. Tak zaběraju se luźe z drugimi krajami. Bjatowaŕski źeń drogujo wokoło swěta.