Dnja 7. decembra jo krotko do dokóńcenja swójogo 87. žywjeńskego lěta wumrěł zasłužbny wucabnik a serbski procowaŕ Beno Pětška. Ako som łoni swójomu pśijaśeloju w jogo domje w Bórkowach slědny raz woglědał, jo drje był chórowaty (jo ga južo dłujki cas wósebnje problemy z głosom měł), ale njejo była rěc wó pśebywanju w starcowni. A weto jo slědne mjasece dejał ze swójeju žeńskeju se do takego domu pó-daś. Tam jo něnto z togo swěta se rozžognował.

Beno Pětška jo se 30. decembra 1934 w Nowej Wjesce we wokrejsu Kamjeńc ako syn skałarja naroźił. Pó wuchójźenju ludoweje šule w susednych Worklecach jo wót septembra 1950 był wuknik Serbskeje wušeje šule w Budyšynje. Co pó abiturje 1954 cyniś? Kak jo se rozsuźił a cogodla, wó tom móžomy w knigłach „Ako smy zachopili ceptariś“ z lěta 1989 to slědujuce w Pětškowem pśinosku cytaś: „Wjele móžnosćow tencas njejo dawało za cłowjeka, kenž jo někak kśěł za swójo serbstwo źěłaś. A serbske wucabniki su wšuźi byli trjebne. Tak som gromadu z někotarymi dobrymi pśijaśelami sobu se pśizjawił w Małem Wjelkowje za studij fachowego wucabnika za serbšćinu a rušćinu.“