Program a tek publikum (z cełeje Nimskeje a mjazy drugim teke z Awstriskeje a Belgiskeje) zwězkowego pósejźenja Zwězka lichych nimskich awtorow (FDA) slědny kóńc tyźenja, źož jo serbska literatura we fokusu stojała, jo był wjelgin wjeleraki. Na taki part jo se chylił zajm na serbsku tematiku teke w nimskej a šyršej zjawnosći. „Serby – to jo dotychměst za mnjo było mólowanje jatšownych jajow. Ale how som ja wó wjele šyršy wobraz wót nich dobył“, jo gronił jaden wobźělnik sympoziuma. Gósć z Belgiskeje jo był pśechwatany wót nałoga łapanja kokota, kenž Serby woplěwaju – we flandriskich jsach ga dajo něco wjelgin pódobnego, tam jano jo to gus, kótarejž se głowa wót-rywa. Pśedewšym jo se w běgu pósejźenja pokazało, až pšašanja wokoło identity su něco, z cymž kuždy něco namakaś móžo. Njeźelu jo cytała Ingrid Hustetowa tekst „Das Chamäleon bin ich“, źož wóna reflektěrujo swójske rozestajanje z identitu mjazy tomu nimskemu a serbskemu. Tekst jo diskusiju wubuźił, luźe su te w teksće spomnjete problematiki derje rozměś mógli.