Lěto 1983, swěźeński apel we wjerbańskej šuli, źož jo se wótekšył pomnik z pó dobu Miny Witkojc. Za tencasnym nałogom jo jadna wuknica we mjenju wšyknych zlubiła, až budu pśecej pilnje wuknuś w duchu Miny Witkojc. Foto: Kaffka (NC 23/28.5.1983) 
W lěśe 1956 som ako nowopjacony serbski wucabnik pśišeł do Dolneje Łužyce. Mě su pśistajili na šuli w Brjazynje. Ta nowo natwarjona šula mějašo mě našogo dolnoserbskego basnikarja Mata Kosyka. To jo mě pitško spóźiwało. Wěźech źe, až jo Kosyk Wjerbanaŕ był a z Brjazynu wjele cyniś měł njejo. Jo wšak měł w Brjazynje pśiswójźbnych, z kótarymiž jo teke z dalokeje Ameriki koresponděrował. Ale dosega to za pomjenjenje wažneje wótkubłańskeje institucije? Som se za to zajmował a toś to wuzbadał.
Brjazynska šula jo se w lěśe 1954 ako srjeźna šula za pódpołnocno-pódwjacorny źěl Chóśebuskego wokrejsa nowa natwariła. Ako wukniki wušych lětnikow su pśedwiźone byli źiśi ze šulskich centrumow Brjazyna, Wjerbno a Bórkowy. Dokulaž lažy Brjazyna wósrjejź serbskego bydleńskego ruma, jo samozrozumliwe było, až jo se na tej šuli serbšćina pódawała a až jo se jej togodla teke mě serbskego basnika Kosyka dało, kenž ga jo z teje wokolnosći póchadał, z kótarejež ga šula swójich wuknikow bjerjo.
