Dešank/Dissenchen. Anke Minkwicowa (Minkwitz) bydli w chóśebuskem měsćańskem źělu Dešank. Zapšawym wóna póchada z Liškowka – ze jsy, kótaruž su wótbagrowali zachopjeńk 1980tych lět. Ze starjejšyma a ze sotšu jo Anke Minkwicowa w Dešanku nowu domownju namakała.

Jeje maś Brigitte Adamowa bydli z Minkwicojc familiju pód jadnom kšywom. Wobej žeńskej stej se zjadnej: „Rědnje, až pśi góźbach se chójźi w serbskich drastwach how w Dešanku, a až naše tradicije how dalej žywe su. W młogich drugich źělach Města, źož druge Liškowkarje su śěgnuli, njejo to tak móžno.“

Wósebnje na te muskece zapusty w Liškowku se ta 73lětna hyšći derje dopomnjejo. Teke swój serbski słowoskład jo wóna se wobchowała, nadalej rozmějo wšykne rozgrona w swójej maminej rěcy. Wšak sama powědaś – k tomu wóna jano rědko pśiźo. Góźby na to namakajo casy w Drjenowje, pśi pśiswójźbje jeje źowki Silke. Źowka Anke njejo wěcej nawuknuła tu słowjańsku rěc: „To jo škóda. Ale pla nas doma njejsu wěcej serbowali, dokulaž mój starki jo jěsno zemrěł. A w šuli njejsu serbšćinu póbitowali. “