Ze Žylowa/Sielow. Gano jo se wjele sněga napadało, a žylojski Gerat Gräbig jo se toś spomnjeł na swóju młoźinu. Źinsa jo 86 lět stary, wě pak hyšći, kak jo pjerwjej było w zymach w 1940ych a 1950ach lětach: „Pó šuli smy wobjed jědli, pótom smy domacne nadawki gótowali a pótom smy se malsnje wupórali na Winicu. To njejo daloka droga była, malsnje smy z našymi sněgakami tam byli, blisko Błośańskego dwórnišća“, tak wulicujo. Tam jo była někaka wušyna, kótaraž jo se góźeła za sańkowanje a za „njezaspěrane wójězdy“ (Schussfahrten). „Gaby tencas južo měli to źinsajšne sańkowanišćo, my by pśewšo glucne byli. Tak smy jano tu wušynu dołoj jěli, pó dwěma minutkoma smy južo zasej górjejce byli na tej wušynje – a smy wótnowotki zachopili.“