Něnto stoje rane tenki a pucki we połnem kwiśenju, a to jo ta prědna caroba a nektar, kótarejež pcołki maju pó zymjem dodosća – jo nam wulicował pcołkaŕ Reinhard Šułtka z Drjejc. Weto kněžy se we jogo pcołkaŕni měr a pcołki njezběraju hyšći wjele. To lažy na mrozowatych nocach. Matka (how: Königin) jo derje južo pjerwjej chopiła jaja njasć, dokulaž lětosa smy južo jěsno śopłu periodu měli. Něnto buźo jeje „gnězdo“ dlej a wětše, wence bywa śoplej a licba kwiśonkow dlej a wěcej pśiběra. (Matka kuždego luda ga dej pilnje jaja njasć, mjod-zběraŕki deje ju futrowaś: Pcołkowy lud dej až do lěśa na 50.000 pcołkow rozrosć (w zymjem wobstoj wón ze 10 do 15 towzynt pcołkow).

Šułtka ma doma 17 pcołkowych kašćow. Někotare wót nich deje skóro wordowaś pśesajźone do Dešna. Tam, na dwórje slězy wejsneje lodki, co wón wót maja zasej we swójej rozpokazowaŕskej pcołkaŕni woglědarjam wót pcołkow wulicowaś.