„Nowy Casnik“ jo se wudał do jadneje łužyskeje jsy ze serbskimi kórjenjami. Smy byli we Łazu, comy dodaś: we Łazu pśi Grabicańskem jazorje. Wšak znajomy pór łužyskich jsow z mjenim Łaz. Łaz, ako słuša k Wětošowu (tam smy byli), Łaz (Laasow) blisko Tšupca a Łaz (Lohsa) blisko Wórjejc, źož serbski basnikaŕ Handrij Zejler jo fararił. „Naš“ Łaz njejo domownja wjelikich poetow był, rědny jo weto. Wót teje jsy su prědny raz pisali 1377, wjele wót stawiznow jo zgóniś z „Laasower Dorfchronik“ z lěta 2002, ako jo Andreas Tartz napisał.

Wjele serbskego njejo namakaś we tej jsy. Pór serbskich nałogow woplěwaju: Principjelnje hyšći campruju, ale lětosa njejo se nicht wupórał na ten campor. Wóni zapaliju jatšowny wogeń a stajaju majski bom. Wušej togo rejtuju wó kołac, tak tradicionelny ako w Nowej Niwje ten nałog wu nich njejo.