Lube źiśi,

wěsćo, co buźo pónjeźele? To buźo Mjertynowy źeń. Źośo wy teke na pśeśěg z lampionami? Ja cu na taki pśeśěg hyś. Ja se wjelgin wjaselim! Wót togo budu ja pisaś pśiducy raz.

Źinsa cu hyšći pisaś wót drugich wěcow. Wšak móžomy w nazymje wjele cyniś! Na pśikład móžomy basliś. Tak móžo nastaś rědna dekoracija. Taka dekoracija móžo byś za jśpu. Dekoracija móžo teke byś za wence. Na pśikład som w slědnem casu wence wiźeła banje. Banje su luźe měli pśed woknami. Wóni su stojali pśed źurjami. Wóni su stojali w zagrodach. Su banje jano tak stojali? Ně! Luźe su je wurědnili. Wóni su banju wzeli. Pótom su górjejce „wěko“ wurězali wót banje. Pótom su ze łžycu wuškrabali to nutśikowne. Zernka a płodowe měso su wupórali wen. To jo radne źěło. Gaž taka banja jo „prozna“, su luźe dalej cynili. Z hapku su rězali rědne mustery do tych banjow. Młoge banje maju pótom pšawe „woblico“. Luźam se cesto spódoba, gaž banje wuglědaju pitśku tšachotne a njelube. Wšyknym to se pak njespódoba. To teke njemusy byś. Wy móžośo kuždy musster zarězaś do tych banjow!