Z Pančic-Kukowa w Górnej Łužycy/Panschwitz-Kuckau. „To myto jo rownocasnje cesćenje gódnoty našeje dolnoserbskeje identity. Na to pśipóznaśe smy my, dołojcne Serby, gjarde. Wjaselim se zgromadnje ze wšyknymi, ak se rowno tak wehementnje wó našu drogotnu dolnoserbsku rěc procuju, ju cesće a lubuju“ – to jo groniła lětosna lawreatka Myta Ćišinskego, něgajšna wjednica Šule za dolnoserbsku rěc a kulturu Marija Elikowska-Winklerowa sobotu we kloštarju Marijina gwězda, za tym, ako pśedsedaŕka rady Załožby za serbski lud Susan Šenkec jo jej pśepowdała cesne wopismo. A laureatka jo pśistajiła: „Ja gronim wědobnje ‚našeje rěcy‘, wóna ga jo mjaztym teke za mnjo mamina rěc“.