Jogo wjasoła wašnja bijo mě ned do wócowu, ako se zmakajom ze 40lětnym komponistom Sebastianom Elikowskim-Winklerom w Budyšynje. Ten Dolnoserb bydli južo 20 lět w Barlinju, wón jo wót februara togo lěta pśistajony z poł městom ako dramaturg za reje a muziku w Serbskem ludowem ansamblu (SLA).

„Ja jězdźim do Budyšyna raz k tyźenju. Źěło how mě wjasele gótujo, pśeto ako lichy wuměłc južo wjele lět programy zestajujom a koncerty organizěrujom. Dla togo njejo to źěło w SLA za mnjo nic zasadnje nowego. Ale wóno mě wobguslujo, dokulaž móžom něto sobu k tomu pśinosowaś, až serbska kultura, serbska muzika se dalej a wuspěšnjej rozšyrja w Nimskej a we wukraju a na zajmawy part zjawnosći se spśistupnijo“, groni młody dramaturg. Wón se dlej a wěcej zanurja do wósebnosćow SLA, aby sebje to póžedanje dopołnił.