A gaž wy stojśo a se módliśo, ga wódajśo, maśo-li něco pśeśiwo někomu, aby tež waš Wóśc na njebju wam waše grěchy wódał.

Markus 11, 25

Z wódaśim jo to taka wěc. Někomu wódaś, to jo lažčej gronjone nježli cynjone. K wódaśu stej trěbnej nanejmjenjej dwa luźa. Jaden, kenž dajo a drugi, kenž pśiwzejo. To wódaśe pomina se wósebny ritual, do kótaregož su zapśěgnjone wšykne pótrjefjone. Jano na taki part mógu wšykne se hulichowaś. Gaž což jadnomu abo wěcej luźam pšawje wódaś, cyń to znutśika, spšawnje a z hutšobu. Mimo hobuznych emocijow a mimo špatnych dopomnjeńkow.

Komuž jo se wódało, ten cujo se hulichowany. Nejžpjerwjej dla togo, dokulaž jo se jomu wódało, ale teke dla togo, dokulaž smějo skóńcnje zabyś to, což jogo jo hobśěžkało.

Ja měnim, až wódaśe a zabyśe słušatej gromaźe. Pó wódaśu dejš móc teke zabyś a to, což jo se stało, daś do Bóžeje ruki. To njerědne tšojenje buźo cas pón pókšyś ze swójim płašćom. Chtož weto pśecej hyšći njamóžo zabyś, tomu se njoco zabyś. Stakim tomu zadora se napšawdu hulichowaś.