Co ga derbimy tudy groniś? Jo ga njepšawosć pódla Boga? (Rom. 9, 14-16)

Wóna jo była 55 lěta młoda, taka wjasołka, ak jo póžedała za słyńcom a śopłotu. Łoni su gójce jej gronili, až jo chóra na raka. Su twarźili, až skóro južo buźo musaś humrěś. To jo było za žeńsku grozny husud we jeje žywjenju. Pśed krotkim smy ju zakopali. Co comy nět k tomu groniś? Dla cogo humrějo Ramona z 55? Dla cogo jo mója starka 89 lět žywa była? Co comy nět k tomu groniś?

Pawoł za słowami łapjo: Wón co wósaźe w Romje něco hujasniś, což sam sebje lěbda hujasniś njamóžo. Pawoł, groń něco! Kak to jo z teju Bóžeju zmilnosću a jogo gnadu? Ty ga musyš to wěźeś! Chto se kněžy na swěśe? Chto dajo Ramonje humrěś, chto pśiw-dajo wójny a chto dajo źiwam se staś? Jo wšykno, což se stanjo, pśipad?