Preparanda w Lutolu

[...] Lutol běšo tencas južo wěcej ako poł nimski, kantor Głowan běšo jen pśenimcył. Rownož w Górnej Łužycy roźony a wótkubłany, njepowědašo wón žednego słowka serbski, a tak pśewrośi se ta rěc wjelgin jěsno. Mały Šwjela njepowědašo do swójogo šestego lěta howac nic nimski ako te žeńske póstrowjenja, a za 14lětnego gólca běšo jogo nimske powědanje wjelgin brašne. Stakim se sta, až te druge preparandy, jadnab šesćo, jogo k narje mějachu a pó njom wopytowachu. Ako nět kantor to raz zawusłyša, źašo wón: „Lasst mir den Šwjela sein, der wird seinen Mann machen!“ Šwjela njerozmějašo, co to byś dej „seinen Mann machen“, a pšašašo tych drugich, te zabarcachu a njepowěźechu jomu nic. Tak wósta Šwjela sam za se, stawašo zajtša rano, źěšo do šule, bjatowašo swóju jutšnu módlitwu a wuknjěšo. [...] W gramatice (rěcnej wucbje) wósta Šwjela słaby, dokulaž ju njerozmějašo; což wón sebje namóžašo jěsno do serbskego pśestajiś, to wósta jomu śamna jama. [...]

W Nowej Cali