Z Luboraza/Lieberose. Njeźelu, 11. maja, jo se wótwóriła nowa wustajeńca pód gołym njebjom k serbskej historiji Luboraza a wokoliny. Kurator dr. Andreas Weigelt jo wuzwólił ako titel teje wustajeńce, kótaruž se pokazujo na twaŕskem płośe wokoło ruiny něgajšneje luboraskeje Nimskeje cerkwje, napismo wót epitafa za Joachim von der Schulenburg (1522–1594): „Śěło bydli w zemi, duch we gwězdach“. Toś ten rowowy monument jo něnto w susednej Serbskej cerkwi, kótaraž jo źinsa jadnučka cerkwja w Luborazu. Tam jo se wótměła ku góźbje noweje wustajeńce na tśeśej njeźeli pó jatšach wjelgin gnujuca serbsko–nimska namša pód nawjedowanim wósadnego fararja Wolfganga Krautmachera, kenž šykownje w serbskej a nimskej rěcy jo wjadł pó namšy. Wušej 50 namšarjow – jadna Serbowka samo w serbskej namšaŕskej drastwje – jo zbliska a zdaloka pśichwatało na mšu.

Wjelike pśechwatanje za woglědarjow jo było, až Lena Hauptmannojc a Dan Baron stej muzikaliski wobrubiłej namšu. Stej pokazałej cele nowy bok jeju repertoire ze serbskimi kjarližami „Kak wuwitaś śi debu“, „Pśědła jo Marija kuźelku“ a „Sarońska roža“.