Z Města/Cottbus. Na nowy literarny salon su zachadny tyźeń wałtoru w Měsće pśepšosyli. Wěcejrěcnosć w literaturje, we wuměłstwje we šyršem zmysle jo tam tema. Organizatorka literarnego salona, Stefanie Krawcojc, něgajšna šefredaktorka Nowego Casnika, groni: „Ja se wjelgin interesěrujom za literaturu, ja wjelgin rada lazujom a mě pitśku wóstudne jo ten primat teje monolinguality, až pśecej dej jano jadna rěc byś. Ja mam teke rada nimske knigły, źož pitśku něco engelske stoj. Abo Thomas Mann: Jogo sławny roman „Die Buddenbrooks“ ned se zachopijo tśirěcnje: ,Was – ist das... Je, den Düwel ook, c´est la question,[...]‘. To aktiwěrujo móje mórzgi. To druge jo, až smy wšykne žywe we jadnom swěśe, luźe maju wěcej rěcow, to serbske, to nimske a to se měša. A młogi raz su luźe se togo smjali, až wósebnje na jsach tak měšaju te rěcy, ale take jo to žywjenje a mě to jadnorje fasciněrujo.“

Kak funkcioněrujo wěcejrěcna literatura? Chto to rozmějo, chto to cyta – we spódobnej atmosferje w kafejowni, ak se za literarny salon słuša, kśě něnto take pšašanja we běgu jadnogo lěta kuždy mjasec raz rozpowědaś.