Z Chóśebuza/Cottbus. Za swóju muzikalnosć (Thomaner, Bach), swójich wjelewikow (Messe) a wósebnje za spócetk pónjeźelskich demonstracijow w DDR znate městno Lipsk w Sakskej jo domicil jadneje wót nejstaršych uniwersitow Nimskeje – Lipšćańska Uniwersita, ako jo jadnučka, kótaraž jo stawnje studium sorabistiki póbitowała, a to na ceptaŕstwo abo na rěcywědu. A teke wjele Serbow jo w zachadnych lětźasetkach swój studium na toś tej stawizniski wuznamnej uniwersiśe wobzamknuło, a snaź se derje dopomnjeju na case w serbskem internaśe, źož su Górno- a Dolnoserby gromaźe bydlili, swěśili, spiwali a serbske nałogi ako chódotypalenje woplěwali. Ale kak jo studentske žywjenje źinsa w Lipsku? Aby na toś to pšašanje wótegrono dostało, jo jadnab 20 luźi srjodu, pśed tyźenjom, do Serbskego muzeja chwatało. Kuratorka Christina Kliemowa jo w ramiku serbskego blida studentce Milu Kochojc ze Žylowa a Paulu Hirtojc z města pśepšosyła, aby wó swójich nazgónjenjach ze studiumom sorabistiki na lipšćańskej uniwersiśe wulicowałej. Wobej dostanjotej stipendium wokrejsa Sprewja-Nysa.