Co wóznamjenijo wójna, towarišnostnje ale teke za kuždego jadnotliwca? Z toś teju temu se rozestajaju chor, orchester a balet Serbskego ludowego ansambla ako teke chor „Budyšyn“ z intensiwneju inscenaciju. We wójnskem lěśe 1942 jo pósłał z Łužyce a ze swójeje rodneje jsy Radwor wupokazany serbski wucabnik Michał Nawka swójomu pśijaśeloju, komponistoju Bjarnatoju Krawcoju „Spiw wó wójnje“. Bjarnat Krawc jo za sebje w jogo pśipósłanej basni namakał nadawk połny naźeje. Za tym, ako jo ju za krotkim skomponěrował, jo se wobrośił na basnika z naraźenim, z pěsni oratorium wó „wójnje a měrje“ stwóriś. Z tym jo nastało w běgu dweju lětowu wuźěło, kenž změjo wuznam za pśichod, kenž ma jaden serbski kulturny dokument byś... (Měrko Šołta).