Z Dubjego/Eichow. Gdyž pišomy w Nowem Casniku kužde lěto zasej wobšyrnje wót zapusta, ga felujo jadna wjas pśisamem pśecej: To grono jo wót Dubjego, wjaska pśisłuša wjelikej gmejnje Gołkojce. To smy kśěli lětosa hynac gótowaś. Wšake smy ga zgónili wót togo, kak we tej jsy zapustuju.

Lětosa su camprowali. Wušej togo su wobydlarje a teke wjele gósći dožywili ten zapust. Ten su swěśili 4. měrca. We pśeśěgu jo było 47 pórow, a to ze wšyknych generacijow. Samo tśi źiśece póriki su pódla byli. Te nejstarše su byli wušej 60 lět. Młoźina jo w bogatej licbje była zastupowana. Wšykne źowća a žeńske su se woblaki serbsku rejowańsku drastwu. Taku ma wjeliki źěl wót nich mjaztym doma. Druge se wupóžycaju sebje kóšulu, cypjele a druge notne wěce, na pśikład w Dolnoserbskem gymnaziumje.