Srjoda jo była pokutna srjoda. W Sakskej to jo swěźeń, we drugich stronach tak njejo. To ma politiske pśicyny. Až we Sakskej jo wěcej grěšnikow, kótarež pótrjebaju pokutu, jo jano luštowanje. Wšojadno, lěc tu srjodu smy źěłali abo nic: Kak to wiźimy z teju pokutu? Pokutne zgło se drje nicht wěcej njewoblaco, aby z tym pokazał, až woblutujo swóje grěchy. Se marskaš a tšadaś, snaź we zjawnosći, to razka mjazy wjelgin fromnymi luźimi njejo wěcej nałog. Chtož co wěźeś, kak jo se to něga cyniło, daś glěda do rozpšawow wót starego žywjenja w klošterach.