W kartonu jo było schowane stare wugłaźenje za njewjestu abo družku. Chto jo to wugłaźenje slědny raz wužywał, njejo jasnje.

Z Radowize/Radewiese. Młogi raz zwónje luźe w redakciji a gronje: „Pśiź ga mimo, smy něco interesantnego namakali! Wót togo dejali pisaś.“ Tak jo teke było k jatšam, a redaktorka jo dojěła do Radowize, na Kitlaric dwór. Tam jo zmakała Neele. Młode źowćo su łoni górjej brali, lětosa jo wóna jatšy ako spiwaŕka sobu šła. Wóna jo pilnje pśišła na te proby, a jo we pšawem casu zachopiła se staraś wó te pšawe drastwy. Zawěsće jo jej jeje mama pomagała, kótaraž jo wjelgin gjarda na swóju źowku.

Śota Marija z Drjejc jo dała zelenu kóšulu