Wót lěta 1990 mamy w pódzajtšnej Nimskej gmejnske reformy. Politikarje su zlubili, aby stat pśez to pjenjeze žarił a zastojnstwa lěpjej źěłali. Pśecej tomu tak njej, ale zastupniki małych wjaskow su wliw na rozsuźenje za swóju wjas zgubili. Cesto su se płaśizny za kjarchob a druge wěcy pówušyli a drogi wobydlarjow ku amtam su dlejše bywali. Se wě, až jo se pśez zjadnośenje jsow późěl Serbow w gmejnje pómjeńšył. Dla takich nazgónjenjow jo wjele wósadnikow skeptiskich, což pótrjefijo zjadnośenja wósadow. Ale trjebamy reformaciju – pónowjenje, dokulaž wuměnjenja za wósadne žywjenje su hynakše ako pśed 40 lětami. Samo w dolnołužyskich jsach jo wjelika wětšyna wobydlarjow ateistiska. Z pódwjacornych nimskich cerkwjow njepśidu žedne finance dalej, kosty za cerkwje, dalšne twarjenja a personal pak stupaju źeńk a wěcej.