Filmowu prědnicku „Sorbenkind“ režyserki a producentki Patricie Kaube, kótaraž ga jo zwenka Łužyce wótrostła, njedejali měriś jano z našymi nazgónjenjami a zacuśami. Chwalim, až jo se zewšym na „serbsku tematiku“ wěriła. Druge kamerateamy „wunamakaju“ to serbske pśisamem jano, źo-li wó jajka, nałogi a burske drastwy. Režiserka njejo – za to buź jej źěk – z kamerowym wokom za eksotami pytała. Weto jo namakała mało znatu njewšednosć. Filmowy titl „Sorbenkind“ zni kaž „Sorgenkind“. Samsku myslicku su južo druge pódobnje hužywali (akcija DSG pśed lětami). Lubili su se mě cuśniwe wjeźenje kamery, rěz a zuk, wócywidnje pśijaznosć mjazy filmarjami, grajarjami a domorodnymi lajskimi grajarjami. Serby su jano krotko wustupowali – pśekrotko za film z takim titlom. Su byli mjenjej abo wěcej komparse kaž we filmje „Der fremde Vogel“ (1911, nimy film z Astu Nielsen, źož Serby prědny raz w grajnem filmje wustupuju). Režyserka jo to derje měniła a se zwenka znatych klišejow pógibowała. Derje měnjone pak njejo zrazom derje cynjone.