Prědk jatš a hyšći chylku za tym dopominaju se redaktory nimskich publicistiskich łopjenow, telewizijnych a radijowych sćelakow wósebnje pilnje na Serbow. Pón glědaju kamery na šykowne ruki, kótarež jaja pyšnje. A reportarje se pyšnarjow pšašaju, co jo na symboliskich smužkach a kólaskach a rožkach typiska serbska tradicija. Slědkoju, nježli až do swójich redakcijow wót-jědu, se hyšći pšašaju, lěc co ta jajkowa pyšnjaŕka swóju šykownosć we łopjenu abo sćelaku lubjej ako „sorbisch“, abo lubjej ako „wendisch“ pomjenjonu měś. Šykowne wótgrono: „Wšojadno“. Telik rozyma pak (bóžko) wšake luźe njamaju a měnje, až za dolnych Serbow dej jano nimske pomjenjenje „Wende“ płaśiś. Druge zapśimjeśa su saksojske importy z tšašnego casa rozpadnjoneje socialistiskeje republiki.