Lube źiśi,

ferije su mimo. Hyšći raz cu slědk glědaś: w slědnem tyźenju jo był program za serbske źiśi. Franciska Albertowa wót Domowiny jo to zarědowała. Wóna jo tam zagronita za serbske młoźinske źěło.

W slědnem šulskem lěśe jo serbska wucba cesto wupadnuła. Franciska jo kśěła to wurownaś. Wóna jo pisała mejlku na serbske familije. „Tśi dny dłujko buźo serbska zaběra za źiśi. Cośo pódla byś?“ Tak jo pšašała. Kuždy jo mógał groniś: Cu jaden źeń pśiś, abo dwa dnja abo tśi dny. Kuždy źeń jo jadnab dwanasćo źiśi pśišło. Nejmłodše su byli šesć lět, nejstarša jo była 13 lět. Wóni su zwětšego byli z Města a wokolnosći.