Diese Seite drucken

Bóśony ako gósći na swajźbje

Von Peter Becker Donnerstag, 13. August 2020
Kutša jo pśinjasła swajźbaŕski pórik wót Raduša do Lubnjowa. W lubnjojskem groźe jo było wěrowanje. Fośe: P. Becker

Z Raduša/Raddusch. Verstojc Kath-leen a Guido stej se zwěrowałej dnja 31. julija w oranžeriji lubnjojskego groda. Kutša jo pórik wót jich radušańskego doma tam dojěła. A wše te swajźbarje su se kradu zaźiwali, dokulaž na brožni na tych gruntach w Radušu su tśi młode bóśony sejźeli, za jadnab góźinu. Starjejšyny ptašk jo sejźeł na bliskem milinowem sćažorje. Jo był prědny lětowy źeń dorosta, jogo prědny „wulět“ z gnězda, ak jo blisko wognjoweje wobory. Młoźeta se trjebali dlejšy cas, aby se wódychali, a casowje jo se to rowno makało z rozžognowanim swajźbaŕskego pórika. Jo slědowało wjele dwójozmysłowych a tek jasnjejšych pokazow z boka familije a susedow nastupajucy dorost, kótaryž ten bóśonowy „omen“ drje pśipowěźejo. Ale toś jo pórik wótkiwnuł. Matej ga južo dwě góleśi. Johanna chójźi do drugeje rědownje a jeje bratš Karl hyšći do radušańskeje źiśownje. Wobej stej we Witaj-programje.

(0 )
Bitte anmelden, um einen Kommentar zu posten