Ja som Hans-Joachim Rocha. Móst jo mója rodna wjas. Mój foter Erwin jo roźony Drjejcanaŕ. Som gronił „foter“, ale wón jo swójomu nanu hyšći „ato“ gronił, pó drjejcańskem nałogu. Njejo wuzamknjone, až som wót togo boka pśiswójźbny z basnikarjom Frycom Rochu. Wót slědnego pětka mamy my Rošyc zasej swójogo Fryca, na tom dnju jo mója źowka póroźiła małego gólca z tym mjenim, lěcrownož familijowe mě małkego njejo Rocha.

Ja som absolwent Serbskeje wušeje šule w Chóśebuzu. W lěśe 1973 som tam abituru złožył, a powědam hyšći źinsa rad serbski. Teke na serbskej namšy w Móstu som južo něco lazował. Ja pśisłušam slědnej generaciji, źož wšykne młodostne w rědowni su měli to branje, smy 24 byli a kuždy jo měł to branje, nic tu młoźinsku swěśinu. Pózdźej jo se wěcej marušow a gólcow rozsuźiło za młoźinsku swěśinu, což ma swóje pśicyny we wobstojnosćach w DDR. Jo se špatnje powědało wót cerkwje, a cerkwja njejo ofensiwnje wabiła pla źiśi a młodostnych ako te komunisty su to cynili a mógali. Tak jo dalej šło, a lětosa njebuźo žedno branje wu nas!