„Z Cottbus/Chóśebuza/Cottbus/Chóśebuz“. Tak by musali w Casniku zachopiś kuždu powěsć w města, gaby kśěli se źaržaś na ten nowy měsćański njepócynk ‒ stawne wužywanje togo dwójnego mjenja Cottbus/Chóśebuz, kótarež jo ako oficielne wustawjone. Což jo było zaprědka we dobrem wótglědanju wobzamknjone, chapja něnto směšne bywaś. Pśeto něnto teke we zjawnych serbskich napismach njestoj wěcej Chóśebuz, ale Cottbus/Chóśebuz, glej to wjelike napismo na nowem busowem dwórnišću: Hauptbahnhof Cottbus/Chóśebuz ‒ Głowne dwórnišćo Cottbus/Chóśebuz. Z togo mógali wuznaś, až město njama wěcej žednogo serbskego a žednogo nimskego mjenja, ale jano jadno hybridne. Na kuždy part jo to grěch na rěcnej ekonomiji a estetice.

Głowa oficielnego lista, dwójorěcne mě na toflach do města, snaź teke skóro na awtobonach ‒ tam jo take dwójne mě na pšawem flaku a wužytne. Ale zawěsće nic we napismach, kótarež tako južo dwójorěcne su.