Simone Haeberlowa źěła ako biologowka w inženjerskem běrowje za renaturěrowanje Gerstgraser. Tam jo zagronita za wšake projekty, źož dej se něco wjelikego twariś a pśespytowanja za wobswět notne su. We tom ramiku jo cesćej teke wence w pśiroźe a pśespytujo, co tam rosćo a žywe jo. Foto: privat 
Gaž słyšyš to mě Simone Haeberlowa, jo ta prědna myslicka, až musy byś pśiśěgnjona, nejskerjej z pódwjacora. Ale tak njejo. Simone Haeberlowa jo wótrosła w Žylowje ako Kleinojc Simone. A to w serbsko-nimskej familiji. Jeje prastary nan Hermann Glodny jo wótergi za Nowy Casnik pisał a jo Glodnojc gjartnarnju załožył. Źinsajšne wobsejźarje su jeje pśiswójźbne. Wjele rědnych serbskich drastwow maju we familiji a swěśe sobu zapust.
Jano z teju rěc njejo njepjerwjej dejało dalej hyś. „K comu to serbske trjebaš“, su byli cesćej te słowa wót jeje starkeje. Simone Haeberlowa jo měła na žylojskej šuli serbsku wucbu w prědnem lětniku. „Njemusyš to dalej cyniś“, jo jeje mama k tomu groniła. Ako małe źowćo jo wóna to tak akceptěrowała.
A napšawdu njejo nejpjerwjej tak wuglědało, až by serbska rěc w jeje žywjenju někaku rolu grała. Abituru njejo na Dolnoserbskem gymnaziumje złožyła a pótom jo šła na studium biologije do Halle.