Rownož zymje jo lětosa milne a mimo sněga, ga weto jo we slědnych dnjach mroz wót –15 °C gaty, tšugi a jazora z lodom pókšył. Ako smy zgónili, njejo amt oficielnje pśiwdał pó loźe stupaś. Skobodne šulflitarje su se weto we wjelikej licbje pó loźe suwali. Na Lipjem smy zmakali wobydlarja Slopišćow, ako jo pó šuflitach z Lubnjowa pśignał, ze štapcom w ruce, měnjecy, až lod we błośe derje źaržy. Wjele šuflitari jo stupiło na lod pśi wustawadle na Lipjem, ned pśede jsu – wóni su škórnje rozuli a pśi brjoze wóstajili, pótom se pó šuflitach wudali na drogu wokoło Lipjego abo do błota.
Teke w Bórkowach su luźe póžyli tu góźbu, mjazy nimi Martinojc (na serbske Harnaškojc) z Kuparskich Bórkow. Wóni su šuflitowali pó Śeletarce a Groblicy. Jens Martin jo nam gronił, až klima bywa śoplejšy, to se wuznajo z togo, až we slědnych lětach zewšym žeden lod na tšugach njejo był. Šym wěcej se wón wjaseli, až tšugi su lětosa nanjemjenjej na pór dnjow zamarznuli.