Pó moto „Wót pśěslinka (Spinnwirtel) a kólaska“ zmakaju se pšawidłownje wót lěta 2012 žeńske na pśězu w Archeotechniskem centrumje (ATC) we Wjelcej.

Tak su se zmakali zasej 7. februara na swójej pśězy, źož maju wšykne samski hobby. Nanejmjenjej pěśo luźe maju pón swójo kólasko sobu a wuknu z wjelikim wjaselim to pśěźenje. Wótpśědu za wětšy part wałmu wót wójcow a wótergi teke wót alpaki. Kólaska su źěłane z rozdźělnjejšych drjewow, daźi (sei es) až jo wišnjowe, bukowe abo wórjechowe.

73lětna Helga Tetšowa jo se južo pśed lětźasetkami zaběrała z toś tym rucnikarstwom. Swóje nazgónjenja na toś tom pólu jo južo w serbskej rěcnej šuli w Chóśebuzu dalej dała. Južo w awgusće zmakaju se pśežarki jaden raz w Prožymje doma pla Helgi Tetšoweje a pśigótuju se na zymu. „We tej wałmje muse byś te suki (Knoten) wótpórane. Pótom se wobźěła w mašinje za karděrowanje. Dejała se pałkaś z dešćoweju wódu, aby ten lanolin nutśi wóstał“, groni Helga Tetšowa.