Z Popojc/Papitz. Wjasołe žywjenje jo se kněžyło zachadny kóńc tyźenja w Popojcach. Jo to był kóńc tyźenja z wjele zarědowanjami dokoławokoło, a weto jo to śěgnuło wjele narskich do Popojc. Jo to jadnučka wjas we wjelikej gmejnje Gołkojce, źož se pśewjeźo łapanje kokota. Lětosa stej to popojska młoźina a tudske tradiciske towaristwo k 13. razoju wugótowałej. Z małym pśeśěgom ze srjejźi jsy su někotare Popojcarje z pyšnymi swěźeńskimi wózami na sportnišćo śěgnuli. How jo se wšykno južo ako swěśenišćo pśigótowało. Mjazy wobźělnikami pśeśěga su byli teke wobźělniki a wobźělnice łapanja kokota. Jadnasćo źowćow w rědnych swěźeńskich drastwach a z popojskimi lapami. Pón wósym luźi na kónjach: Styri muže a styri žeńske. Źowća su to derje zamógli, tych rejtujucych pógóniś, a su zgłosyli ten jaden abo drugi dwójo-zmysłowy spiw. To jo wubuźił młogi žortny protest z publikuma: „Mädels, was singt ihr denn da? Singt doch mal was Vernünftiges.“