Lětosa, 75 lět pó kóńcu fašistiskeje diktatury, spomina se na jeje wopory. Teke serbskich woporow fašizma a śerpjecych pód nim jo dosć. Pla někotarych se to w biografiji jawi, ako pla Miny Witkojc. Wót drugich pišo se we publikacijach a we wědomnostnych knigłach. Někotare su swóje spomnjeśa sami napisali, ako dr. Jan Cyž, zajmjety 1933, 1937, 1940 a 1944 wulichowany, w knigłoma „Ćernje na puću do swobody“, LND 1979 a 1985 a „W tlamje ječibjela“, LND 1984. A twóŕbow serbskich literatow jo wšakorakich.

Rowno lětos wótekšyju wědomnostniki, žurnalisty, awtory a filmarje pśisudy pśeslědowanych luźi. Jich tšojenja su lětźasetki byli zatawjone abo zamjelcane wót familijow, druge su lažali zakšyte we archiwach. Tak samo zda se to byś pla mamy Petera Rochy a jeje starjejšeju. Jano rědko jo we listach něco wó pśisuźe swójeje maśerje pisał. Bildki wót njeje a jeje starjejšyma njejsu nam znate.