Z Großbrembacha/Großbrembach. K późiwabnym znankstwam serbsko-nimskich stawiznow słuša zawěrno bratšojski wobraz pśi radnicy gmejny Großbrembach we wokrejsu Sömmerda w Durinskej. Wó njewjelikem kamjeńtnem połreljefje na lěwem boce pódla zachoda njejo ze starego casa pśisamem nic wěcej znate abo zapisane. Ga jo nastał, teke njejo wěste. Pó pósuźowanju nimskeje historikaŕki Sigrid Dušek (1937–2009) póchada wobrazowy kamjeń ze 16. stolěśa. Pó historiskem dalejdaśu stej zwobraznjonej swětłowłosaty Nimc a carnowłosaty Słowjan zjadnośonej „pód jadnym kłobykom“. Zgromadnje źaržytej gmejnski kluc. Wótergi se góda, lěc njejo to snaź tšubałka.

Na taki part zwobraznijo se wob-jadnje jadnota słowjańskego wejsnego źěla Wendenbrembach (teke Windischenbrembach) a nimskego wejsnego źěla Großbrembach (tež Bornbrembach). Až do źinsajsnego maju tam, w něga serbskem źělu jsy na połnocy rěki, jadnu drogu, kótarejž se groni „Windische Straße“. To se póśěgujo na w srjejźnem wěku tam bydlecych serbskich luźi.