Narska jo jašćerica na naměsće Arnošta Muki. Glěda wobglědniwje do pódpołnocy, do serbskich jsow. Jeje pśibytnosć nad fontejnu wusegujo Cužku. Tešno jo. Naměsto Arnošta Muki jo zwětšego prozne. Zalubowany pórik se chowa za šćitneju sćěnu pśi fontejnje. Pód jašćericu placaju źiśi we wóźe, jich maśerje se w njepósrědnej bliskosći wulicuju. Njezjapki pśijěźo „stwórtka“ na jeje pśedslědnu staciju. Krotko pózastanjo a jěźo dalej do swójogo cela. Wulězu slědne pasažěry. Elektriska se zgubijo w lěsu a zasej se zjawijo z drugego směra. Jašćerica jo głodna. Njewiźi schowanego insekta, wjeliku muchu „pśi rěce“ na pšawem boce za kólejami elektriskeje. Snaź njepyta za insektami. Snaź žerjo jano zela? Teke gaž se na naměsće nic njetšoj, wótgrajo se scena stawnje zasej.